بۆ سه‌رده‌شت عوسمان
بۆ سه‌رده‌شت عوسمان
………………………..
بووی به گوڵه نێرگزێك
وه‌كو نێرگزه‌كه‌ی ده‌ستت
له‌هه‌ر چوار وه‌رز
ڕه‌نگت جوانه وبۆنت خۆشه
هیچ خه‌زانێك ناتوه‌رێنێ
بوی به‌چه‌كی كۆڵنه‌دان و
ڕیشه له‌ملی خۆی ده‌كا و
داستانێكی به‌ره‌نگاری
له‌مێژووی نوێ
به‌ناوی تۆ ده‌نه‌خشێنێ
بووی به‌گیڤاراێكی تر
كوڕ وكچانی ئه‌و شاره
وێنه‌كه‌ی تۆ له‌مل ده‌كه‌ن
قه‌ڵاش مه‌زنی خۆیت پێده‌دا
مناره‌ش له‌ئاستی باڵات
سه‌ری به‌رزی داده‌نوێنێ
بووی به‌ره‌مزی سه‌رفرازی
بۆ نه‌وه‌ێك
وه‌ك تۆپه‌كه‌ی وه‌ستا ره‌جه‌ب
بۆهه‌تایه
ناوت به‌به‌رزی ده‌مێنێ
بووی به‌عاشقی دڵشكاو
مام هێمن به‌هۆنراوه‌یه‌ك
له دیوانی تاریك و ڕوون
باست ده‌كا وناوت دێنێ
ئه‌ی رێبواری ماندوی ڕێ دوور
دایكی وه‌ته‌ن
له‌ناو بێشكه‌ی رۆحی خۆیدا
ده‌تلاوێنێ وده‌تخه‌وێنێ
ئه‌ی پاكتر له‌په‌ره‌ی گوڵاله
له‌مه‌مله‌كه‌تی بێدادی
دڵنیابه رۆژێك دادێ
له‌ناوجه‌رگه‌ی هه‌ولێره‌كه‌ت
په‌یكه‌رێكت بۆداده‌نێین
ده‌تكه‌ین به ره‌مزی ئازادی
ده‌تكه‌ین به‌ره‌مزی ئازادی .
…………………………
عوسمان هۆرمزیار
“ئێرە ئەم وڵاتەیە كە نابێت بە سەرۆكەكەت بڵێی موچەكەت چەندە؟ بۆ كوڕو نەوە و خزم و كەسوكارت ئەم هەموو پۆستە سەربازی و حكومییەیان پێدراوە؟ نەوەكانت ئەم هەموو سامانەیان لەكوێ بوو؟ جا ئەگەر یەكێك جورئەتی ئەوەی كرد و ئەم پرسیارانە بكات، ئەوا سنووری ئەمنی قەومی وڵاتەكەی بەزاندووە و دەكەوێتە بەر رەحمەتی تفەنگ و قەڵەمەكانی ئەوان.” ~ سەردەشت عوسمان
You are in a country where you are not allowed to ask how much the monthly salary of the president is. You are not allowed to ask why the president gave all government and military positions to his sons, grandsons and relatives. You are not allowed to ask how the sons of the president collected their wealth. When anyone poses such a questions, he is accused of threatening the national security and his life will be under threat from writers who sold their pens and also from the government’s guns.
Sardast Osman
“له‌چاوه‌ڕوانی كۆتاییهاتنی مۆڵه‌ته‌كه‌مم تا دیداری بكوژه‌كانی خۆم بكه‌م، دوعاش ده‌كه‌م مردنێكی تراژیدیام پێببه‌خشن كه شایسته‌ی ژیانه تراژیدیاكه‌م بێت. بۆیه ئه‌م قسانه ده‌كه‌م تابزانن گه‌نجه‌كانی ئه‌م وڵاته چ هۆلیسۆسێكن و مردن ساده‌ترین هه‌ڵبژاردنیانه، بۆئه‌وه‌ی تێبگه‌ن كه ئه‌وه‌ی ئێمه ده‌ترسێنێت به‌رده‌وامی ئه‌م رۆژگاره‌ی ئێستایه بۆ نه‌وه‌یه‌كی داهاتوو، نه‌ك مردنی خۆمان، كاری منیش خۆشبه‌ختی برا بچوكه‌كانمه، نه‌ك خۆم.” ~
سەردەشت عوسمان
I am not afraid of death of torture. I’m here waiting for my appointment with my murderers. I am praying for the most tragic death possible, to match my tragic life.
I write this to let my murderers know that I’m not alone. I think the same was as all the young people in this country think. We are brave and death is a simple choice for us. Our only concern is that these days don’t last and that we are able to make changes for the next generation. My duty is to those who follow me – my younger
brothers – not to myself.